Devendra Banhart | Flying Wig
Flying Wig is een album met terugkerende dualiteiten; een blik paradoxen, een blik wormen. De met hout en dennenbomen omzoomde keetstudio waar Banhart "constant naar The Grateful Dead luisterde" bracht op de een of andere manier iets soepels, modernistisch, grootstedelijke pop en Eno-achtig voort. Het is de elfde plaat van Banhart en het is de realisatie van een "kostbare vriendschap" met de veelgeprezen soloartiest, multi-instrumentalist, producer en Mexicaanse zomerstalgenoot Cate Le Bon - een ontmoeting voorspeld door de gespiegelde titels van hun vroege soloalbums (Banhart's Oh Me Oh My uit 2002 tot Le Bon's Me Oh My uit 2009) en een tederheid gebouwd op ruwe kapsels ("we hebben elkaar eindelijk ontmoet, kort nadat ze mijn haar met een vork knipte en dat was het") en zelfgemaakte tatoeages - maar nooit eerder omgezet naar de geluidsstudio.